Ο Πόντος είναι η γεωγραφική περιοχή των βορείων ακτών της Μικράς Ασίας που σήμερα ανήκει στη Τουρκία. Στην αρχαιότητα αποικήθηκε κυρίως από τους Ίωνες οι οποίοι δημιούργησαν τις ονομαστές πόλεις Τραπεζούντα, Σαψούντα, Σινώπη κ.λ.π.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Ηρόδοτου, Αισχύλου, Ξενοφώντα καθώς και του Στράβωνα στον Πόντο ζούσαν δίαφοροι ντόπιοι λαοί μερικοί από τους οποίους εξελληνίστηκαν και την περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας εκχριστιανίστηκαν.
Ο Πόντος αποτέλεσε προπύργιο του Ελληνισμού λόγω της γεωγραφικής της θέσης και ανέπτυξε ενδιαφέρουσα μουσική παράδοση η οποία διατηρείται έως σήμερα. Τα ποντιακά τραγούδια δημιουργήθηκαν όπως όλα τα δημοτικά τραγούδια. Δημιουργός ενός δημοτικού τραγούδιου/ποντιακού είναι ένα άτομο. Συνήθως αυτό το άτομο μαθαίνει για κάποιο συγκλονιστικό γεγονός ευχάριστο ή δυσάρεστο και δοκιμάζει να το εκφράσει. Έτσι δημιουργήται η έμπνευση και κατασκεύαζεται το λαϊκό τραγούδι. Αν είναι πολύ πετυχημένο ο λαός το μαθαίνει και το διαδίδει, έτσι μεταδίδεται απο γενιά σε γενιά προφορικά. Αυτή η διαδικασία ακολουθήθηκε και στα ποντιακά τραγούδια. Οι λαΪκοί οργανοπαίκτες του Πόντου με πρώτο το λυράρη είναι οι δημιουργοί των περισσότερων ποντιακών τραγουδιών.
Στα ποντιακά τραγούδια υμνείται ο έρωτας, ο θρίαμβος της φυλής και οι συμφορές της.. Επίσης παίζουν και τραγουδούν ενάντια στο θάνατο υμνούν την ποντιακή γη και τις ομορφιές της εκφράζουν την ομορφιά και την χαρά της ζωής και τον πόνο. Τραγουδούν επίσης τον ξεριζωμό από την πατρίδα τους , τραγουδούν την αγάπη τους για το ωραίο, το γνήσιο και το παραδοσιακό.
Το ποντιακό τραγούδι μένει διαχρονικό. Από γενιά σε γενιά μεταδίδεται αυτή η παράδοση των προγόνων και μ αυτό τον τρόπο σύνχρονα ποντιόπουλα υοθετούν τα διδάγματα της ομορφιάς των ποντιακών τραγουδιών.
Η ανάπτυξη των ποντιακών τραγουδιών χωρίζεται σε 3 μεγάλες περιόδους.
1η περίοδος ειναι η βυζαντινή περίοδος από τον 10ο αιώνα μ.Χ μέχρι την άλωση της Τραπεζούντας από τους Τούρκους το 1461 μ.Χ. Τα τραγούδια αυτά είναι τα έπη των ακριτών(ακριτικά τραγούδια).
2η περίοδος είναι η μεταβυζαντινή απο τον 15ο αιώνα έως και τον 19ο αιώνα. Τα τραγούδια αυτά εκφάζουν τον θρήνο για την εθνική συμφορά με την άλωση της πόλης και από την άλλη την ελπίδα για την αναγέννηση του έθνους.
3η περίοδος είναι η σύνχρονη. Σε αυτήν είναι όλα τα νεότερα τραγούδια που ασχολούνται με την κοινωνική ζωή και αποτελούν την συνέχιση της ποντιακής παράδοσης.
Η γλώσσα που χρησιμοποιείται στα ποντιακά τραγούδια είναι η ποντιακή διάλεκτος, ελληνικότατη και εκφραστικότατη.
Τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιουνται είναι ένχορδα όπως η λύρα( κεμεντζέ), πνευστά όπως η φλογέρα(γαβάλ) και κρουστά όπως το νταούλι. Είναι όργανα που τα κατασκευάζουν ειδικοί λαϊκοί τεχνίτες. Η λύρα είναι ο αποκλειστικός συνοδός του ποντιακού τραγουδιού. Σπάνια χρησιμοποιούνται και άλλα όργανα όπως το κλαρίνο και το βιολί.
Ο ρόλος των ποντιακών τραγουδιών είναι σημαντικός. Μεταφέρουν από γενιά σε γενιά την ιστορία των προγόνων, την δυστυχία που υπέστησαν οι Έλληνες στη γη του Πόντου, την υψυλή ιδέα της ελευθερίας και την αισιοδοξία ότι :'' η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο'' που σημαίνει το έθνος και αν σκλαβώθηκε θα αναστηθεί και πάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου