Αυτός ο πόνος ... που την ψυχή χτυπά....
Νάταν να μην υπήρχε... κάθε πού χαράζει...
κι η θύμησή σου πατρίδα ... μακρυνή μου,
κι η μορφή σου μάνα να με κοιτά..
κι η εικόνα σου αγαπημένε που μου λείπει.....
Μα είναι τόσα τα δακρυα που στερέψαν,
και πιά δεν κυλούν...
κι η προσμονη της αντάμωσης μακρυά ...
σαν χιονισμένο τοπίο περα στα βουνά
Μακάρυ να άγγιζα με μιάς τα όνειρα του δειλινού
και σένα...... όνειρο......
μάνα ....
πατρίδα.......
αγαπημένε......
Μα και σήμερα η μέρα θα ξημερώσει,
κι ο ήλιος το χορό του ψηλά θα στήσει...
Καλημέρα ζωή......
μάνα........
πατρίδα.......
αγαπημένε........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου