ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ

                            ΝΤΙΝΤΕΡΟ.  Πολιτική Αυθεντία.

         Κανένας άνθρωπος δεν πήρε από τη φύση το δικαίωμα να κυβερνάει τους άλλους. Η ελευθερία είναι δώρο του Ουρανού και κάθε άτομο ,του ίδιου είδους, έχει το δικαίωμα να  την απολαύσει  άμεσα , όπως αποδέχεται και απολαμβάνει τη λογική.

          Αν η φύση έχει δημιουργήσει κάποια αυθεντία , αυτή ασφαλώς είναι η πατρική εξουσία … και αυτή όμως έχει τα όριά της και μέσα στο κράτος της φύσης τελειώνει και αυτή η αυθεντία μόλις τα τέκνα είναι σε   θέση να αυτενεργούν και να αυτοκαθοδηγούνται.

          Κάθε άλλη αυθεντία προέρχεται από άλλη πηγή , εκτός από τη φύση. Αν εξετάσει κανείς την αυθεντία καλά , θα διαπιστώσει ότι αυτή ανατρέχει πάντα σε μία από τις ακόλουθες δύο πηγές : Ή στη δύναμη και τη βία …. Ή στη συναίνεση αυτών που έχουν αποδεχθεί  την αυθεντία με ένα συμβόλαιο που έγινε ( ή που υποτίθεται ότι έγινε) , ανάμεσα σε εκείνους που αναγνωρίζουν την αυθεντία και εκείνον στον οποίο έχει αναγνωριστεί η αυθεντία.

         Η δύναμη που αποκτάται με τη βία δεν είναι παρά σφετερισμός , που δε διαρκεί παρά όσο η δύναμη …. Ώστε , αν οι άλλοι με τη σειρά τους γίνουν πιο δυνατοί και μπορέσουν να  ρίξουν τη δουλεία (την αυθεντία της δύναμης), ενεργούν τόσο σωστά και δίκαια…. όσο ο άλλος -  που τους είχε επιβάλλει την τυραννία – είχε πράξει άδικα..

          Η δύναμη που προέρχεται από τη συγκατάθεση των λαών, προϋποθέτει απαραίτητα συνθήκες που να καθιστούν τη νόμιμη χρήση της ωφέλιμη στην κοινωνία , συμφέρουσα στο δημοκρατικό πολίτευμα, και να την περιορίζουν μέσα σε κάποια όρια. Γιατί ο άνθρωπος ούτε μπορεί .. ούτε πρέπει να υποτάσσεται σε έναν  άλλο άνθρωπο ολοκληρωτικά, και κυρίως ανεπιφύλακτα…. Η υποταγή αυτή (των πολλών σε έναν άρχοντα, καλό είναι) να γίνεται με λογική και με μέτρο,  όχι τυφλά και χωρίς επιφύλαξη….

          Κάθε άλλη  υποταγή είναι έγκλημα ειδωλολατρίας… το να κλείνει κανείς το γόνατο μπροστά σε έναν άνθρωπο ή μία εικόνα δεν είναι παρά μία πράξη εξωτερική  για την οποία ο πραγματικός Θεός , που ζητάει τη ψυχή και το πνεύμα, δεν ενδιαφέρεται καθόλου…!

         Και η αυθεντία αυτή -του άρχοντα- περιορίζεται από τους νόμους της φύσης και του Κράτους. Ο άρχοντας λοιπόν δεν μπορεί να διαθέσει την εξουσία του και τους υπηκόους του χωρίς τη συγκατάθεση του έθνους , και ανεξάρτητα από την εκλογή, που έχει σημειωθεί στο συμβόλαιο της υπακοής….

        Οι όροι αυτοί της συνθήκης είναι  ποικίλοι στα διάφορα κράτη, αλλά παντού το έθνος έχει το δικαίωμα να διατηρήσει απέναντι στον καθένα το συμβόλαιο  που έκανε… καμία δύναμη δεν μπορεί να το αλλάξει ,  όταν το συμβόλαιο δεν εφαρμόζεται πια , τότε το έθνος επιστρέφει στο αρχικό του δικαίωμα  και στην πλήρη ελευθερία του να ψηφίζει ένα καινούργιο συμβόλαιο με όποιον και όπως του αρέσει..

(ΘΕΜΑΤΑ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ…Γ’  ΛΥΚΕΙΟΥ (1986) – ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ.)