ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ

Κατά την διάρκεια του αγώνα απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον     τουρκικό ζυγό…..

α. Samuel Home

Η σπατάλη του Ελληνικού δανείου : κερδοσκοπίες και καταχρήσεις

(από το περιοδ. Ιστορική επιθεώρηση , τεύχος Οκτωβρίου 1971, σελ. 73-76)

Τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει τη δίκαιη απορία της Ελλάδας, που διόρισε κυβερνητικό αντιπρόσωπο (τον κ. Σπανιολάκη) για να πάει στο Λονδίνο, να δει πού πήγε το τεράστιο ποσό και αν ήταν δυνατόν να σωθεί κάτι για τις τωρινές ανάγκες της χώρας. Άμα έφτασε αυτός στο Λονδίνο , βρήκε να τρώγονται μεταξύ τους τα εκεί μέλη της Ελληνικής Επιτροπής , οι ομολογιούχοι και οι Έλληνες αντιπρόσωποι. Στον τύπο δημοσιεύονταν κατηγορίες και αντεγκλήσεις που ξεσκέπαζαν αισχρή παραμέληση του καθήκοντος , καταχρήσεις και ολοφάνερες κλεψιές , σε  τέτοιο βαθμό , που φυσικά όπου και να γινόταν θα ήταν αίσχος , μα πολύ περισσότερο εδώ, που τα χρήματα αυτά χρειάζονταν για την σωτηρία ολόκληρου του Έθνους. Και όλα αυτά έγιναν από ανθρώπους που στο στόμα τους είχαν συνεχώς τη λέξη ελευθερία , πατριωτισμός , φιλανθρωπία και φιλελληνισμός. Ακόμα το κοινό δεν έχει ιδέα για την αδιάντροπη σπατάλη ενός μεγάλου μέρους του δανείου και για τις απειράριθμες  καταχρήσεις που γίνανε. Όσα όμως ειπώθηκαν είναι αρκετά , για να μας διαφωτίσουν  και να δείξουν πως η επιτροπή του Λονδίνου αμέλησε αφάνταστα το καθήκον της , και πως πολλά από τα μέλη της κερδοσκοπούσαν σε βάρος της δυστυχίας της Ελλάδας. Αυτοί πάλι έκαναν σφάλματα όπως θα λέγαμε για ανθρώπους με λιγότερη σημασία. Είναι ακόμα γνωστό πως  ο Ορλάνδος και ο Λουριώτης αποδείχθηκαν ανόητοι και αφελείς.

Το πρώτο δάνειο για 800.000 λίρες είχαν διαπραγματευτεί με τόκο 59%, το δεύτερο , 2.000.000 λίρες , προς 55,5%.

Το καθαρό ποσό των δύο δανείων έφτανε τα 6.200.000 δολάρια . Από αυτά  η Ελλάδα πήρε μονάχα κάπου 2.000.000 δολάρια. Τι γίνανε τα υπόλοιπα; Το μόνο που ξέρουμε πως 750.000 δολ.  Στάλθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες  για να αγορασθούν οι φρεγάτες . Τη μία από αυτές που κόστισε  300.000 δολ ,  την έστειλαν στην Ελλάδα. Τα υπόλοιπα 450.000 δολ. Τα κατασπατάλησαν προς όφελος Αμερικανών ιδιωτών. Άλλες  800.000 δολάρια χρησίμεψαν για το φτιάξιμο και τον εξοπλισμό 6 ατμόπλοιων , από τα οποία μοναχά ένα έφτασε στην Ελλάδα.

Μόνο αυτά τα ποσά μπορούν να υπολογιστούν . Οι αντιπρόσωποι ζούσαν τη μεγάλη ζωή και δε δίνανε λογαριασμό σε κανέναν. Μερικοί της Επιτροπής του Λονδίνου είχαν κάνει κάποιο έλεγχο για τη χρησιμοποίηση του δανείου , μα δεν είχαν καμία διάθεση να ικανοποιήσουν την περιέργεια του κοινού. Μα οι ομολογιούχοι και όσοι είχαν ανακατευθεί με δάνειο διαμαρτύρονταν έντονα και ζητούσαν να αποδοθεί λογαριασμός. Γι’ αυτό , αναγκάστηκαν στο τέλος να παρουσιάσουν ένα μπαλωμένο λογαριασμό, μ’ ένα σωρό αντιφάσεις και χωρίς αποδείξεις

                                            ΠΡΩΤΟ ΔΑΝΕΙΟ

…………………………………………………………………………………

                                       ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΑΝΕΙΟ

…………………………………………………………………………………

Στη διανομή αυτού του δανείου η Ελληνική Επιτροπή επίσημα δεν είχε ανακατευτεί. Το βάρος της ευθύνης πέφτει επάνω στους δύο  Έλληνες αντιπροσώπους.   Όλες οι απάτες δεν μπορούν να αναφερθούν εδώ, μα μερικές πολύ χτυπητές μπορεί να σημειωθούν. Οι κ. κ. Ριχάρντοι , ενήργησαν απλώς σαν έμποροι και  υπάρχουν δικαιολογητικά που δείχνουν πως ενεργήσανε σαν τίμιοι έμποροι. Φαίνεται πως πλήρωσαν 10.000  λίρες στον κ. Ήστχοπ και 6.500 στους κ. κ.  Λόϋντ  και Σία . Και είναι βέβαιο πως άφησαν για την Ελληνική Κυβέρνηση  7.500 λίρες για να αγορασθούν οι υποτιθέμενες ομολογίες προς 14% . Το άλλο κοντύλι μεσιτεία στον Μπόνφιλντ. Φαίνεται πως αυτό ήταν ολωσδιόλου ψεύτικο . Τα κόμματα λέγανε , πως τα λεφτά πληρώθηκαν για χασούρες από κερδοσκοπίες του πρώτου δανείου.

Στο τεράστιο ποσό των 113.000 λιρών που διατέθηκε για να εξαγορασθούν οι ομολογίες του πρώτου δανείου,, φαίνεται πως καλύφθηκαν πολλές καταχρήσεις . Η μία είναι αυτή της εξαγοράς των ομολογιών κατά τους  μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο σε χρέωση της Κυβερνήσεως με 54 και 56%. Όταν όλο αυτό το διάστημα οι ομολογίες πουλιόνταν στην αγορά με 22% . τη διαφορά την τσέπωσαν με πανουργία.

2.695 λίρες χάθηκαν από σφάλμα του Μαυροκορδάτου, κάποιου Έλληνα εμπόρου στο Λονδίνο. Τα βιβλία του κ. Μαυροκορδάτου παρουσιάζουν το δάνειο μόνο 500 λίρες. Αυτές δικαιολογήθηκαν πως αποτελούσαν χρήματα , που η Ελληνική Κυβέρνηση χρωστούσε στον κ. Μαυροκορδάτο . Μα γιατί δεν διατύπωσαν αξιώσεις τότε που ο Μαυροκορδάτος χρεοκόπησε και η περιουσία του μοιράστηκε στους πιστωτές του;

Μόνο ποσό 1.200 λιρών χρεώθηκε σαν εγγραφή από την Καλκούτα. Μα οι σχεδιαστές αυτού του περίφημου λογ)μού ήσαν πολύ ανόητοι λες και δεν ήξεραν πως υπάρχουν κι άλλοι που ενδιαφέρονται για υποθέσεις της Ελλάδας κι ότι θα ψάξουν τους λογαριασμούς της Επιτροπής, στην Καλκούτα και θα δουν πως το έμβασμα ήταν 2.200 λίρες.

Οι αντιπρόσωποι ήταν ο κ. κ. Ορλάνδος , Λουριώτης και Ζαΐμης. Μα ο τελευταίος ήταν κύριος (πραγματικός κύριος ) και απαλλάσσεται από κάθε ανάμιξη σε αυτές τις δουλειές γιατί απουσίαζε.

Γιατί πληρώθηκε το ποσό των 11.200 λιρών για να αγοραστούν 21.000  λίρες ομολογίες   προς 53% , μια και την ίδια εποχή αυτές οι ομολογίες δεν πιάνανε παραπάνω από 26% στην αγορά; Αυτή είναι επικίνδυνη και δύσκολη ερώτηση . Η απάντηση δόθηκε  τόσο δύσκολα , όσο δύσκολα βγαίνει ένα άγριο θηρίο από την κρυψώνα του, γιατί αφορούσε την υπόληψη υψηλών προσώπων. Μα δεν είναι καιρός για σεβασμό. Στο τέλος έγινε γνωστό πως επρόκειτο για το συμφέρον των κ. κ.  Μπόουρινγκ και Χιουμ. Ο Τζων Μπόουριν , ποιητής , φιλάνθρωπος και φιλέλληνας, ήταν στη Γραμματεία της Ελληνικής επιτροπής στο Λονδίνο και σε αυτή τη δουλειά εργάσθηκε πραγματικά σκληρά. Η αλήθεια είναι πως έκανε πολλές επιδείξεις με ασήμαντες αγαθοεργίες για την υπόθεση της  ελευθερίας και της καταπιεζόμενης ανθρωπότητας. Είχε όμως και κάποιο λόγο για να τα κάνει αυτά. Το λιγότερο έπρεπε να πάρει δημόσιο έπαινο γιατί δεν πληρώθηκε. Ω, όχι. Ήθελε να έχει την ικανοποίηση πως  υπηρέτησε την Ελλάδα εθελοντικά. Τη συνείδησή του δεν τη βάραινε η σκέψη πως πήρε έστω και ένα δολάριο από την πάσχουσα Ελλάδα. Είχα κιόλας κερδίσει 50.000 δολάρια από τον πόλεμο στην Ελλάδα (αρκετά νόμιμα). Τώρα θέλησε να βγάλει χρήματα κερδοσκοπώντας με τις Ελληνικές ομολογίες. Γι’ αυτό τοποθέτησε 25.000 λίρες σε Ελληνικά χρεόγραφα, με την ελπίδα πως θα ανέβουν σύντομα. Δυστυχώς για αυτόν  μέσα σε λίγες μέρες πέσανε. Ο Μπόουρινγκ πανικοβλήθηκε μην πέσουν περισσότερο. Τρέχει λοιπόν στους Αντιπροσώπους και με παρακάλια και με μαρτυρίες για τις πιστές υπηρεσίες  του στην Ελλάδα , για την από μέρους του σκληρότητα να τον αφήσουν να καταστραφεί και να καταντήσει να ζητιανεύει  με τη φαμίλια του μόνο και μόνο από την αφοσίωσή του στην Ελλάδα, ζητά από τους αντιπροσώπους να πάρουν πίσω τις ομολογίες , που τις είχε αγοράσει    μ ό ν ο    κ α ι   μ ό ν ο   γ ι α    ν α    κ ρ α τ η θ ε ί     ψ η λ ά    η      π ί σ τ η    τ ο υ    δ α ν ε ί ο υ .  Οι αντιπρόσωποι είναι αδύναμοι , αρκετά εγκληματίες και παίρνουν τις πεσμένες ομολογίες , από τα χέρια του , χρεώνοντάς τις στο άρτιο την Ελληνική Κυβέρνηση. Ο κ. Μπόουρινγκ αναπνέει , σώθηκε από την καταστροφή και μπορεί τώρα να συνεχίσει τις αφιλοκερδείς υπηρεσίες του στην αγαπημένη του Ελλάδα. ………..

Ας  δούμε τώρα τον ονομαστό Σκωτσέζο οικονομολόγο , το  φίλο της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου , , τον  Ιωσήφ Χιουμ  Μ. Ρ. (μέλος του Κοινοβουλίου).

Αυτός ο φιλέλληνας είχε κάνει πολύ θόρυβο πως είχε υπηρετήσει τα συμφέροντα της Ελλάδας από την αρχή του αγώνα της. Ήταν πλούσιος , ακουστός και δραστήριος  επιχειρηματίας. Μόνιμο μέλος της Ελληνικής Επιτροπής . Για την αγνότητα  των ελατηρίων ενός τέτοιου ανθρώπου δεν μπορούσε να υπάρχει αμφιβολία. ΄Αμα άνοιξαν οι εγγραφές για τα Ελληνικά δάνεια ο κ. Χιουμ  έγραψε το όνομά  του με ομολογίες των 10.000 λιρών με 59% , λέγοντας πως θα τις κρατήσει . Αδιαφορώντας αν έπεφτε ή ανέβαινε η τιμή τους. Σε λίγο οι ομολογίες πέσανε .  Ο κ. Χιουμ άρχισε να υπολογίζει τη χασούρα. Ήταν σοβαρή. Οι ομολογίες πέφτανε ραγδαία. Με ποιο πρόσχημα να πουλήσει; Αυτό τον απασχολούσε και τον δυσκόλευε . Ξαφνικά προφασίζεται πως οι Αντιπρόσωποι τον πρόσβαλαν σε κάποια αποστολή και ανακοινώνει την απόφασή του να πουλήσει. Οι αντιπρόσωποι ταραγμένοι χρησιμοποιούν κάθε τρόπο για να τον καλμάρουν, διαβεβαιώνοντας τον  πως δεν είχαν καμία πρόθεση  να τον θίξουν. Ο κ. Χιουμ αδιάλλακτος.  Η τιμιότητά του  εθίγη από την είδηση «τα  Ελληνικά χρεόγραφα πέφτουν» και τον παρακίνησε να ξεπουλήσει με απώλεια 1.600 λιρών, προς μεγάλη ζημιά της Ελληνικής πίστης στην αγορά. Μα σε λίγο τα Ελληνικά χρεόγραφα ανεβαίνουν και φτάνουν στο άρτιο. Αμέσως η ευαισθησία για την τιμιότητά του εξαφανίζεται. Γρήγορα ηρέμησε και  σκέφτεται πώς να ξαναπάρει πίσω τις 1.600 λίρες. Πρότεινε να του πληρώσουν το ποσό αυτό οι Αντιπρόσωποι . Αυτοί μένουν κατάπληκτοι μα από φόβο μη χάσουν έναν άνθρωπο σαν τον Χιουμ – τον σοβαρό επιχειρηματία της Επιτροπής , που γνωρίζει καλά την πραγματική κατάσταση και τις προσδοκίες της Ελλάδας και που η δημόσια αποχώρησή του από την υπόθεση θα ζημίωνε πολύ τον αγώνα , ζυγιάζοντας  όλα  αυτά και ξέροντας πόσο και αυτοί οι ίδιοι βρίσκονταν έξω από το σωστό δρόμο , πληρώνουν τον κ. Χιουμ και χρεώνουνε τη χασούρα που έπαθε κερδοσκοπώντας , στα Ελληνικά ομόλογα.

Αυτές οι έρευνες θα έπρεπε να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο . Θα ‘πρεπε να ξεσκεπαστούν κάτι τέτοια γεγονότα , όχι μονάχα στο Λονδίνο , μα παντού όπου οι Έλληνες ζήτησαν βοήθεια, Μα και αυτά που έχουν ειπωθεί για τη φτωχιά Ελλάδα είναι αρκετά για να κοκκινίζει όποιος αποκαλείται Φιλέλληνας.

Οι αποκαλύψεις  που γίνανε τότε , είχαν ενοχοποιήσει πολλούς , που ως εκείνη τη στιγμή το όνομά τους ήταν καθαρό. Σχεδόν όλα τα μέλη της Ελληνικής Επιτροπής κατηγορούνται για αμέλεια καθήκοντος και για προδοτική άγνοια των στερήσεων και της πραγματικής κατάστασης της  Ελλάδας. Όσο για τα είδη που στείλανε στην Ελλάδα , αν εξαιρέσουμε τα τυπογραφικά πιεστήρια, όλα τα  άλλα ήταν άχρηστα. Ο σερ Φράνσις Μπάρντιτ, ο  Χόμπαουζ, ο Έλις  και άλλα σπουδαία ονόματα είναι ανακατεμένα στις καταχρήσεις. Μα ο Έλις πραγματοποίησε ό,τι  είχε αναλάβει. Και ο Μπάρντιτ και ο Χόμπαουζ κατηγορούνται για αμέλεια καθήκοντος . Ένας πομπώδης λόγος ή μία πρόποση, , ενώ απολαμβάνουν ένα όμορφο δείπνο σε μια ταβέρνα του Λονδίνου προς ευόδωση της Ελληνικής υπόθεσης και με έξοδα της Ελλάδας…… αυτό ήταν όλο και όλο που προσέφεραν.

Πού είναι αυτοί που αρνούνται όχι μόνο βοήθεια , αλλά ακόμη τη συμπάθειά τους στην Ελλάδα , γιατί οι ναυτικοί της είναι πειρατές , οι έμποροί της απατεώνες και οι στρατιώτες της σκληροί; Πού είναι αυτοί οι   κ. κ.  που προσπαθούν να αμβλύνουν το πνεύμα της αγάπης προς τον άνθρωπο , που πνέει πάνω σε αυτή τη γη, λέγοντας πως οι Έλληνες αξίζουν να ’ναι  σκλάβοι; Ας έρθουν να εξετάσουν τη διαγωγή των τίμιων Φιλελλήνων, που για αυτούς  μιλήσαμε , και  ας πουν , αν αυτοί είχαν ανατραφεί μέσα στο σκοτάδι , κάτω από το βούρδουλα του τυράννου, η διαγωγή τους θα ήταν καλύτερη από των Ελλήνων;

Σημείωση:  δεν τα λέω εγώώώώώώ!!!!!…..  ο Samuel Howe  τα λέει…..

                   Δεν τα επανέκδωσα πρώτη εγώ…..  ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ  ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ  ΙΣΤΟΡΙΑΣ  ΑΠΟ  ΤΙΣ   ΠΗΓΕΣ   τα παρουσίασαν και μου τα δίδαξαν…. Και συνεχίζω… με …….

β. Μέντελσον – Μπαρτόλδυ,

Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως , (σελ 139-141)

Τα Αγγλικά δάνεια.

Φοβερή αδράνεια επικρατούσε στην κυβέρνηση περί την εκτέλεση του εθνικού καθήκοντος . Οι προπαρασκευές κατά των Τούρκων και Αιγυπτίων γίνονταν τόσο νωχελικά σα να ήταν ο πόλεμος ψεύτικος.

Και όμως στη διάθεσή της είχε ασφαλείς και τακτικούς πόρους που οι προκάτοχες της Κυβερνήσεως στερούνταν. Το αποφασισμένο από τη δεύτερη εθνική συνέλευση δάνειο είχε επιτευχθεί στο Λονδίνο στις αρχές του 1824. Περισσότερο το όνομα του Μπάιρον, παρά κάθε άλλη εγγύηση, όπως ο λόγος της Ελληνικής Κυβερνήσεως και η υποθήκευση των εθνικών κτημάτων , των τελωνείων, αλυκών και ιχθυοτροφείων, είχε κάνει τους Άγγλους να ανοίξουν τα πουγκιά τους.

Τους Έλληνες απεσταλμένους στο Λονδίνο για το δάνειο Ορλάνδο και Λουριώτη βοήθησε την άνοιξη του 1824 η ευνοϊκή σύμπτωση , ότι την εποχή εκείνη συγκινούσε τον εμπορικό κόσμο της Αγγλίας ο πόθος υπερπόντιων επιχειρήσεων, Το δάνειο υπογράφτηκε στην κατοικία του λόρδου δήμαρχο με τον εμπορικό οίκο Ρίκορντ, ύστερα από ένα πλούσιο τραπέζι , στο οποίο παρευρίσκονταν ο δούκας του Σώσεξ και η αντιπολίτευση , είχε δε ονομαστική αξία 800.000 λιρών στερλινών.

Ένα ακόμα δάνειο , που εγκρίθηκε στις αρχές του 1825 έδωσε στην Κυβέρνηση Κουντουριώτη  2.000.000 λίρες. Από τα χρήματα αυτά , εννοείται, λίγα έφτασαν στην Ελλάδα. Οι δύο Έλληνες αντιπρόσωποι έπεσαν στα νύχια των Εγγλέζων σαράφηδων, που κατάφεραν να τους ξεγελάσουν. Τα δάνεια συμφωνήθηκαν προς 59% και 55.1% και στα χέρια των Ελλήνων έφτασαν από μεν το πρώτο κάπου 300.000 λίρες και από το δεύτερο κάπου 600.000 . Τα υπόλοιπα κρατήθηκαν σαν μεσιτικά κ, προμήθεια, τόκοι, χρεολύσια, και όπως αλλιώς ονομάζονται συνήθως τα άτιμα μέσα με τα οποία οι τραπεζίτες καλύπτουν τα κέρδη τους και εκμεταλλεύονται την αμάθεια του πλήθους.

:Ανάγκη υπήρξε ακόμα να μοιραστούν δώρα σε  «φίλους της Ελλάδας που πρόσφεραν σπουδαίες υπηρεσίες»  να κρατηθούν οδοιπορικά και ναύλοι και να πληρωθούν εφημερίδες. Ο λόρδος  Κόχραν προσλήφθηκε ναύαρχος των Ελλήνων με μισθό. Και μόνο η πρόσληψή του , επειδή είχε πολεμικές περγαμηνές  στη Βραζιλία, έφτασε να υψωθούν οι τιμές των Ελληνικών χρεογράφων και να κερδοσκοπήσουν οι Ρίκορντ. Υποτίθετο ότι ο Κόχραν με ένα μικρό ατμοκίνητο θα συνέτριβε τον Τουρκικό στόλο , θα βομβάρδιζε την Κωνσταντινούπολη και θα έκανε περιττή κάθε πολεμική ενέργεια  των Ελλήνων.!!!!!

Ο μεγάλος θαλασσόλυκος τσέπωσε 37.000 λίρες και κλείστηκαν  γι’ αυτόν σε ένα ναυπηγείο αντί υπέρογκων ποσών έξι συφοριασμένα και βραδυκίνητα ατμόπλοια , που τα  ‘χε παραγγείλει η Αιγυπτιακή κυβέρνηση και αρνήθηκε να τα παραλάβει εξ αιτίας της κακής κατασκευής τους. Με τα έξι αυτά σαπιοκάραβα επρόκειτο να βυθιστεί ο τουρκικός  στόλος!

Οι τιμές που συμφωνήθηκαν ήταν 130.000 λίρες με τον όρο να βρίσκονται στην Ελλάδα τα τέλη του 1825. Όμως ένα μόνο κατάφερε να καταπλεύσει , η «Καρτερία» , το φθινόπωρο του 1826. Άλλα δύο έφτασαν το 1827 και τα τρία υπόλοιπα διαλύθηκαν για παλιοσίδερα στα ναυπηγεία του Λονδίνου. Ο μέγας στόλαρχος Κόχραν …. μόλις την άνοιξη του 1827 κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα!

Εκτός αυτού στάλθηκε  στην Αμερική ένας μεγάλος Γάλλος στρατηγός του ιππικού ονομαζόμενος Παλεμάν, ο οποίος αν και είχε μεσάνυχτα από ναυτική τέχνη  έλαβε εντολή, αφού πληρώθηκε αδρότατα , να παραγγείλει εκεί δύο φρεγάτες για λογαριασμό της Ελληνικής Κυβερνήσεως. Αν και η τιμή τους ορίστηκε σε 160.000 λίρες, οι ληστρικοί οίκοι που ανέλαβαν την κατασκευή τους απαίτησαν τα διπλά κι έτσι … βραδύτατα … άρχισαν να ετοιμάζουν τα πλοία. Επειδή μάλιστα ο ένας οίκος κινδύνευε να χρεοκοπήσει οι αντιπρόσωποι Παλεμάν και Κοντόσταυλος  ευχαριστήθηκαν παραλαβαίνοντας μόνο τη μία , που ονομάστηκε «Ελλάς» και κατέπλευσε στην Ελλάδα τέλη του 1826.

Αλλά ούτε και το κουτσουρεμένο υπόλοιπο των δανείων παραδόθηκε πρόθυμα στην  Ελλάδα. Η πρώτη δόση του δανείου από 80.000 λίρες έμεινε στη Ζάκυνθο και δεν παραδινόταν στην Κυβέρνηση , γιατί ο Μπάϋρον , που απαιτούνταν εντολή του , είχε πια πεθάνει , η δε ιονική Κυβέρνηση παρενέβαλε προσκόμματα για την εξαγωγή του.  Μόλις στα τέλη του 1824 στάλθηκε από το Λονδίνο η εντολή να παραδοθεί.

Υπήρχε όμως ελπίδα  ό,τι  περισώθηκε από τα νύχια των τοκογλύφων να φτάσει στα χέρια του Ελληνικού λαού; Ο Μπάϋρον στο κρεβάτι του ψυχομαχητού ανησυχούσε αν τα δάνεια θα έπεφταν σε καλά χέρια και φοβόταν ότι η ιδιοτέλεια ορισμένων φατριαστών παρά το έθνος  θα καρπωνόταν τα χρήματα των δανείων.