Μεγάλος καυγάς ξέσπασε στην πολιτεία των πουλιών…
Για το ποιο θα μπορούσε να πετάξει ψηλότερα
«Εγώ μπορώ να πετάξω ποιο ψηλά ώστε πρώτα
Να γίνω σημαδάκι στον ουρανό κι ύστερα να εξαφανιστώ τελείως. .
.
Μόνο το όμορφο τραγούδι μου ν΄ ακούτε» ..
Είπε ο κορυδαλλός.
Φώναξε το περήφανο περιστέρι.
«Εγώ πετάω ψηλότερα από όλα τα πουλιά.
Μην ξεχνάτε πως εμένα έστειλε ο Νώε να δω,
Αν τραβήχτηκαν τα νερά από τη γη
Μετά τον κατακλυσμό.
Εγώ ανέβηκα πιο ψηλά απ΄όλα τα πλάσματα του Θεού..
Κι έφερα το μήνυμα της ειρήνης
Στους ανθρώπους μ΄ένα κλαδί ελιάς!»
«Εγώ μπορώ να πετάω ακόμη ψηλότερα!»…Πετάχτηκε και είπε ο γύπας ανοιγοκλείνοντας το αιματοβαμμένο του ράμφος..
«Ανοίγω τα φτερά μου , κάνω κύκλους στον αέρα κι ανεβαίνω τόσο ψηλά ώστε να μπορώ να δω από εκεί το μισό κόσμο.
Άλλωστε έτσι βρίσκω την τροφή μου.
Μη σας ω ότι μπορώ ακόμη πιο ψηλά να φτάσω»
«Κάνετε λάθος!»
Τους μάλωσε ο μεγαλοπρεπής αετός…
«Εγώ είμαι ο βασιλιάς σας κι έχω φτερά δυνατά
Και μεγάλη καρδιά . Πετάω τόσο ψηλά που βλέπω ό,τι γίνεται στη γη!
Εγώ φτάνω πιο ψηλά απ΄ όλους σας και δε δέχομαι αντιρρήσεις!!»
«Αφήστε τα λόγια»,
τους διέκοψε η σοφή κουκουβάγια.
«Ένας αγώνας θα μας πείσει.
Έτσι θα μάθουμε πόσο ψηλά μπορεί να πετάξει
Ο καθένας μας.»
Τα πουλιά αμέσως άνοιξαν τα φτερά τουςκαι χύθηκαν στον ουρανό.
Ακούγονταν ώρα πολλή κρωξίματα,
Τιτιβίσματα ,
Αγκομαχητά.. φτερούγες χτυπούσαν τον αέρα..
Και άλλες…..
Τον έσκιζαν πασχίζοντας ν΄ ανεβάσουν τα πουλιά
Όσο ποιο ψηλά γινόταν.
Κάποια από τα πουλιά δεν τα κατάφεραν
Και γύρισαν σχεδόν αμέσως ντροπιασμένα.
Λυπήθηκαν βέβαια για την αποτυχία τους,
Άλλα η στρουθοκάμηλος τα παρηγόρησε,
Πριν προλάβουν να βάλουν τα κλάματα.
«Κάνατε το καθήκον σας»
Τους είπε.
«Ο Θεός μπορεί να έδωσε σ΄ όλα μας φτερά,
Αλλά δεν είμαστε ίδια. Κοίταξε εμένα.
Κι εγώ πουλί είμαι, μα δεν πετάω ούτε
Ντρέπομαι για αυτό. Δείτε καμιά φορά,
Όταν χορεύω για χάρη του αγαπημένου μου…
Και τότε θα καταλάβετε».
Άλλα πουλιά , όμως , έφτασαν πολύ ψηλά!!!!
Μόλις που διακρίνονταν στον γαλανό ουρανό.
Πάντως , έπειτα από λίγο, πολλά κουράστηκαν και δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν. Έτσι……
με πεσμένα τα φτερά …
γύρισαν πίσω.
Μόνο λίγα κατάφεραν να φτάσουν ψηλότερα .
Το περήφανο περιστέρι κι ο τραγουδιστής κορυδαλλός..
Γύρισαν αποκαμωμένοι, αφού δεν μπόρεσαν ν΄ ανέβουν πιο ψηλά.
Στο τέλος …
Φαινόταν στον ουρανό μονάχα ένα πουλί, που όλο ανέβαινε ψηλότερα……
Ήταν ο βασιλιάς αετός.
Κάποτε κι εκείνος σταμάτησε.
Δεν άντεχε να πάει πιο ψηλά.
Κουρασμένος , μα περήφανος,
Μονολόγησε….
«ήξερα πως θα νικήσω»
Όμως καθώς πλανιόταν στον αέρα , χαρούμενος για τη μεγάλη νίκη,
Κάτι σαν να ξεγλίστρησε μέσα από τα παχιά και μαλακά πούπουλα
Της ράχης του.
Έναν τόσο δα τρυποφράκτη, να πετά ψηλότερα!
Προσπάθησε να το ξεπεράσει……
Μα ήταν κουρασμένος…
«Πώς κατάφερες να φτάσεις εδώ πάνω;»\
Ρώτησε με φωνή που μόλις ακούγονταν.
Γέλασε τότε ο τρυποφράκτης και του απάντησε.
«Εσύ με έφερες .
Εγώ δε θα μπορούσα ποτέ
Να πετάξω ως εδώ, μα μην ανησυχείς…
Εσύ είσαι ο νικητής!!
Εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να δω
Πώς φαίνεται ο κόσμος από ψηλά.
Αφού τα κατάφερα, είμαι ευχαριστημένος».
Έπειτα κατέβηκαν κι οι δύο στη γη και διηγήθηκαν την ιστορία τους στα υπόλοιπα πουλιά. Η κουκουβάγια τους επαίνεσε και τους δύο.
«Μαζί τα καταφέρατε»…… τους είπε.
«Με την δύναμη και την αποφασιστικότητα σου,
Αετέ,
Με το μυαλό και την τόλμη σου,
Τρυποφράχτη,
Πετάξατε τόσο ψηλά όπου κανένα άλλο πουλί δεν έφτασε ως τώρα
Να θυμάστε πάντα πως μαζί τα καταφέρατε, ο ένας να νικήσει
Κι ο άλλος να πραγματοποιήσει
Το μεγάλο του όνειρο»
( Κανένας μας μοναχός του δεν μπορεί να πετάξει ψηλά. Όλοι μας χρειαζόμαστε κάποιον αετό. Χρειαζόμαστε βοήθεια για να φτάσουμε ψηλά μαζί. Στάθηκα τυχερή στη ζωή μου.
Με βοήθησαν πολλοί άνθρωποι , πολλοί θαυμάσιοι φίλοι μου προσέφεραν τη βοήθειά τους… Το ιδιο έκαναν βέβαια και οι δικοί μου άνθρωποι , αυτοί της οικογένειας μου.. η γιαγιά , οι θείες , οι αδελφές μου και περισσότερο απ΄
όλους η μητέρα μου ήταν τα φτερά του δικού μου αετού.
Γιατι καθένας τους έπαιξε σοβαρό ρόλο σε ό,τι κατόρθωσα.
…….
Κάποιοι άλλοι υπήρξαν πραγματικές φτερούγες .. με ώθησαν να πετάξω ψηλά.
Ορισμένοι ήταν για μένα πάντα, ίδιοι με μαλακά πούπουλα.
Πάντως, καθένας τους με τον τρόπο του με βοήθησε. Και το υποστηρίζω όπου βρεθώ
Πως μαζί καταφέραμε ό,τι καταφέρα.
Υποθέτω λοιπόν ότι όλοι μαςείχαμε και έχουμε αετούς στη ζωή μας. Ωστόσο ξέρω πώς ο δικός μου είναι μονάχα ένα μέρος του μεγάλου πνεύματος. Του Θεού που βρίσκεται παντού γύρω μας απ΄ Αυτόν… όλοι μας παίρνουμε δύναμη και κουράγιο,
Για να συνεχίσουμε..
Τζέιν Γκούνταλ.
Εικονες Αλεξάντερ Ραϊχσταϊν
Εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου